سرم بسیار شلوغ بود و دور و اطرافم پر از کتاب و جزوه و خودکار و کاغذ.طبق عادت، کارهایم را در پذیرایی و جلوی تلویزیون انجام میدادم( این عادت را از آغاز نوجوانی به همراه دارم و البته همیشه بخاطرش سرزنش میشوم) .برای رفع خستگی ِگردنم سرم را از روی کتابها بلند کردم و نگاهی به تلویزیون انداختم، تکرار برنامه کتاب باز پخش میشد.کمی صدایش را بلند کردم و باز مشغول کارهایم شدم ، به اندازه ای که دیگر نه صدایش را میشنیدم و نه در خاطرم ماند که برنامه مورد علاقه ام در حال پخش است.پس از چند دقیقه جزوه نوشتن ، باز سرم را بلند کردم و این بار دکتر شکوری را دیدم که مشغول صحبت است .یعنی بخش محبوب از برنامه محبوبم.سعی کردم ضمن اینکه حواسم به حرفهایش هست به کارهایم هم برسم.دو خط مینوشتم، دو جمله گوش میکردم ، سه خط میخواندم، یک نگاه به تلویزیون میکردم ، یک کتاب دیگر را باز میکردم و چند خطی از ان میخواندم، دوباره سعی میکردم گوشم را تیز کنم تا بشنوم چه میگوید و..خلاصه اینکه یک چیزهایی از حرفهایش دستگیرم شد، راجع به زخم های دوران کودکی بود.بنظرم امد لازم است برنامه را با دقت بیشتری ببینم و تصمیم گرفتم تکرار دوم برنامه که حدود ساعت ۱۵ بود را ببینمخوشبختانه میسر شد:
کتاب " زندگی خود را دوباره بیافرینید" از جِفری یانگ را معرفی کردند و گفتند بسیاری از مشکلات و رفتارهای ما در سنین بزرگسالی ریشه در زخم هایی در ناخوداگاهمان دارد که مربوط به دوران کودکی ماست.ما بطور ناخواسته و نادانسته همان طرحواره ها را (با وجود اینکه آزارمان میدهند)انتخاب میکنیم و در تله انها به دام میفتیم.تسلیم، حمله، شرم و نقص و.از این طرحواره هایی هستند که ممکن است در دامشان گرفتار باشیم
+کتاب جالبی بنظر می آید و انشاالله باید بخوانمش
++ برنامه کتاب باز (به ویژه سه شنبه شب ها)را ببینید
+++کمی بیشتر که به رفتارهای خودمان و اطرافیانمان فکر میکنیم ، میتوانیم رد بعضی از آنها را در اتفاقات سالهای گذشته زندگیمان بزنیم.فلان رفتار امروز ، ریشه در فلان اتفاق در دوران کودکی مان دارد.
++++به یاد کلاس های دکتر س افتادم.ایشان روانکاو هستند و هر یک ساعتی که در کلاسشان میگذشت به اندازه یک هفته خوراک و سوژه برای تفکر در احوالات شخصی و خودشناسی به آدم میداد!
+++++چقدر کتابِ نخوانده دارم :(
درباره این سایت